Το ότι μου κλέψανε την γαζέλα λίγο πολύ το ξέρετε, το ότι πήρα τους δρόμους δεν το ξέρετε.
Εχθές λοιπόν έχασα και την τελευταία ελπίδα να ανακτήσω το χαμένο μου ποδήλατο.
Η βόλτες στην Ομόνοια και στα πίσω στενά ήταν άκαρπες από την πρώτη στιγμή. Κανείς δεν ήξερε τι πάει να πει ποδήλατο. Στόματα κλειστά και μάτια καχύποπτα! Πού στο κέντρο της Αθήνας! τα άκουγα.. αλλά άλλο να ακούς και άλλο να βλέπεις..
Πήραμε τους δρόμους για Μοναστηράκι ...ακούσαμε για παζάρι κλεμμένων στην Ασωμάτων.
Μα τι γράφω??? πόσο φυσικά τα διαβάζετε όλα αυτά?
Αν δεν πάθεις δεν θα αναγκαστείς ποτέ να αφήσεις την βολή σου και να πάρεις τους δρόμους Κυριακάτικα, να φτάσεις τέρμα Ασωμάτων να ανεβοκατεβαίνεις γέφυρες, να κόβεις βόλτες μέσα από Ρομά, Πακιστανούς, και άλλες φυλές.
Η δημοτική αστυνομία ως άλλοι Τσακ Νόρις κάνουν τις υποτιθέμενες περιπολίες για τα μάτια τα δικά μας, ενώ γύρω μας τα πάντα σχεδόν είναι κλεμμένα.
Στο θέμα μας όμως.. Φτάνοντας στο σταθμό του Θησείου βλέπουμε ένα πιτσιρικά 11-12 το πολύ να κρατάει ένα ποδήλατο όχι και τόσο στα μέτρα του.. μιλάει χαρούμενα στην γλώσσα του με διάφορους και κατηφορίζει τον πεζόδρομο.
Ακολουθούμε.. και ξαφνικά παντού ποδήλατα... με πιτσιρικάδες καβάλα, αλλοδαπούς να τα κάνουν βόλτες, επίδοξοι αγοραστές να τα γλυκοκοιτάζουν.. εκεί η καρδιά μου χτυπά δυνατά και εύχομαι να δω κάπου το δικό μου.. φρούδες ελπίδες, αν σκεφτεί κανείς ότι το ποδήλατο μου ήταν ακριβό και καινούριο. Δεν κοκορεύομαι, απλά όλα έχουν την σημασία τους στο παρ εμπόριο που γίνεται με την ανοχή της αστυνομίας και της πολιτείας..- Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα πια!- Τα ποδήλατα εκεί ήταν όλα των 200-250 ευρώ.. καινούρια μερικά, τα έβλεπες να λάμπουν.
Ανεβαίνουμε την γέφυρα..μας πλησιάζει τύπος.."-φίλε θες ποδήλατο λέει στον Θοδωρή? -Ναι αλλά θέλω συγκεκριμένο.. -έλα πίσω μας λέει.. και εκεί που λέω λες να είμαι τυχερή..τσουπ να σου ο αρχηγός.. τον είχε προσεγγίσει ο Θοδωρής στις πρώτες προσπάθειες μετά από πολύ κόπο και του είχε πει τι ψάχνουμε.. του λέει -φίλε τίποτα! " Εκεί είπα πάμε να φύγουμε...Δεν θα παρακαλέσουμε άλλο, το βρούμε δεν το βρούμε χαμένοι είμαστε..είτε έχουμε στηρίξει το κύκλωμα τους, είτε έχουμε γίνει καλοί πελάτες των εμπόρων.
Αν το ποδήλατο μου υπήρχε για πούλημα θα ήταν κάπου εδώ. Εδώ όμως πουλάνε αυτά που δεν μπορούν να γίνουν ακριβά ανταλλακτικά και πιο εύκολα θα πουληθούν ξανά.
Νιώθω απογοητευμένη...με όσα είδα.. με όσα άκουσα.. δεν συζητώ για το 'γαμώτο' του κλεμμένου ποδηλάτου, μετά το σοκ εύχεσαι να είναι το μόνο κακό που θα σου συμβεί βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι αγκάθι το να σου έχουν αφαιρέσει κάτι που σου ανήκει και έχει μεγάλη συναισθηματική αξία.
Δεν τρέφω ελπίδες ότι θα αλλάξει σύντομα η κατάσταση, απλά εγώ θα είμαι πιο προσεκτική στο μέλλον..
Οπότε αποχαιρετώ την μαύρη γαζέλα! Δεν θα παρατήσω όμως το ποδήλατο σαν ασχολία.. Σύντομα θα καβαλάω άλλο κορίτσι, σε πείσμα όλων όσων μου λένε μεγάλωσες για ποδήλατο,.. δεν είναι η Αθήνα για τέτοια, την ίδια τύχη θα έχει και το επόμενο. Αρνούμαι να παραδώσω τα όπλα αμαχητί. Όσο μπορώ θα αντιστέκομαι.
Ευτυχώς η Τρίπλα είναι στα σωστά χέρια οπότε θα έχει να μας λέει ιστορίες μέχρι να αποκτήσω ξανά ποδήλατο και να βγούμε με την μανίτσα Αλεξία μαζί στους δρόμους.
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!
xo