Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Καλησπέρα καλησπέρα!
Τι κάνετε ποδηλατομανίτσες? Είχα καιρό να εμφανιστώ το ξέρω, το ξεπέρασα το σοκ της κλοπής και πλέον δεμένη πάνω μου η Σπανιόλα κάνει πολλά χλμ.
Με την μανίτσα Αλεξία έχουμε πάει σε αρκετά event σχετικά με το ποδήλατο αλλά η πολλή δουλειά μας έφαγε τις αφέντισσες και δεν καταφέραμε να σας ενημερώσουμε για όλα.
Τυχαίο -μέν- αλλά δεν νομίζω.. ;) 
Σήμερα όμως σας έχω φρεσκότατα νέα.
Ξεκινώ...
Κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα γίνεται το critical mass όπου ομολογώ είχα αρκετά χρόνια να πάω...2 ποδήλατα πριν δλδ.  Σήμερα αποφασίσαμε με τον καλό μου να ακολουθήσουμε μιας και η βόλτα θα ήταν και συμπαράσταση στους κατοίκους της Αργυρούπολης που διαμαρτύρονταν για τη στάση εργασιών του ποδηλατοδρόμου.

 Η βόλτα ήταν αρκετά γρήγορη, άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του critical mass.
Guest star ο γνωστός άγνωστος Λουκάνικος που δεν χάνει πορεία για πορεία, ακόμα και αυτές που ξεκινούν από το κέντρο και καταλήγουν περίπου 10χλμ μακρυά.(Δυστυχώς δεν κατάφερα να τον βγάλω μια φωτογραφία γιατί έτρεχε προσπαθώντας να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή)

Καταλήγοντας λοιπόν στην Μ. Γερουλάνου κεντρικός δρόμος της Αργυρούπολης όπου έχει και το μοναδικό κομμάτι του περιβόητου ποδηλατοδρόμου μας περίμεναν οι κάτοικοι οι οποίοι μας χειροκροτούσαν και μας ευχαριστούσαν. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα λίγο (γνωστή για τον συναισθηματισμό μου).

H M. Γερουλανου αποκλεισμένη απο ποδήλατα




Το πανό των κατοίκων στον ποδηλατόδρομο!
Αφού κάναμε μια γυροβολιά την  κεντρική πλατεία καταλήξαμε στην πλατεία Βάρναλη όπου υπήρχε ζωντανή μουσική απο cd και τα γνωστά σουβλάκια, ποπ κορν, και μαλλί της γριάς.
Αποχωρίσαμε αρκετά χαρούμενοι για την βόλτα μας και χαλαροί.
Ομολογώ ότι όσο περισσότερο καβαλάω το ποδήλατο τόσο νιώθω ελεύθερη.
Όσοι κάνουν διαδρομές σίγουρα θα ξέρουν.
Μακάρι λοιπόν την επόμενη φορά στο  critical mass να είναι περισσότεροι και ο δήμαρχος Αργυρούπολης να έχει ξεκινήσει τα έργα για την ολοκλήρωση του ποδηλατοδρόμου.
Να έχετε ένα ξεκούραστο βράδυ!
xo

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

25/9 schiniathlon sprint triathlon

Και ήρθε η μέρα του αγώνααααα...
Περιττό να σας πω οτι δε μπορούσα να κοιμηθώ το Σάββατο βράδυ απ' την αγωνία!
Ήμουν σίγουρη οτι θα μας έφερνα τελευταίους.. Αφού είχαμε επαναλάβει περί τις 1000 φορές οτι δεν πειράζει, οτι πάμε για να περάσουμε καλά, να έχουμε την εμπειρία του αγώνα, οτι ούτε αθλητές είμαστε και ούτε πάμε να εξαντληθούμε (πραγματικά ώρες-ώρες τον θαυμάζω για την υπομονή του), ξημέρωσε Κυριακή και 6:16 χτύπησε το ξυπνητήρι...
Φτάσαμε στο Σχοινιά στο Μωραϊτη, οπου όπως και κάθε άλλη φορά (που έχουμε πάει ως εθελοντές) η οργάνωση ήταν καταπληκτική. Παραλάβαμε τα νούμερά μας, τα τσιπάκια τα μπλουζάκια και όλα όσα έπρεπε να έχουμε και πήγαμε για briefing.
Η συμμετοχή ήταν τεράστια, πάνω απο 300 άτομα και το κλίμα γιορτινό.
Και ξεκινήσαμε!
750 μέτρα κολύμπι, 20 χιλιόμετρα ποδήλατο και 5 χιλιόμετρα τρέξιμο.
Όσο έκανε ο Νίκος το κολύμπι έπιασα το μπλα μπλα με τους άλλους απ' τις ομάδες και είδα πως και άλλοι είχαν έρθει έτσι για τη συμμετοχή, όντως δεν ήταν όλοι αθλητές και δεν ημουν η μόνη που είχε κομπλάρει απ το δυνατό αέρα που φυσούσε. Ευτυχώς η θάλασσα δεν είχε κύμα, αλλα στο ποδήλατο θα ήταν μεγάλη η αντίσταση.
..και φτάνει ο αθληταράς μου και τρέχωωωωωωω χαχαχα ανέβηκα στο ποδήλατο έκανα λίγα μέτρα και... όλα ήταν καλά. Τρομερή αίσθηση να είσαι μέρος όλου αυτού. Να είσαι ένας απ' τους αθλητές. Να σε εμψυχώνουν οι εθελοντές και να σου δείχνουν το δρόμο, να σε χαιρετάνε περαστικοί, να ακούς το όνομά σου.. τέλεια!!! Απλά τέλεια! Τώρα είναι, ότι κάνω. Πάει ο πρώτος γύρος, άντε άλλος ένας, κουράστηκα η μαντάμ αλλά δεν εχω άλλη επιλογή, πετάλι και χαμόγελο.
Φτάνοντας στο τέρμα για να φύγει ο Νίκος για τρέξιμο ακούω τη γνώριμη φωνή της μανίτσας μου!! Καλέ! Ήρθαν! Αυτοί είναι φίλοι!
Φεύγει και ο Νίκος για τρέξιμο, αφήνω το ποδήλατο στο stand και ομολογουμένως για λίγα λεπτά δεν ήξερα ακριβως τί κάνω. χαχα Αυτό το παθαίνω συχνά είναι η αλήθεια, αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό :p
Πήγα στη γραμμή του τερματισμού να βρώ τη φίλη μου και να περιμένω το Νίκο να τερματίσει. Τί ωραία. Τέλεια. Απλά τέλεια.
Μετά από περίπου 25 λεπτά τερμάτισε και ο Νίκος και είχαμε ολοκηρώσει το τρίαθλο.  Οι Vgethi Lovers. χαχαχα Βρε το Βγέθι.. και να σκεφτείς δεν έχουμε πάει ποτέ. Είδαμε απλά την ταμπέλα πηγαίνοντας για Λαύριο το καλοκαίρι και μας κόλλησε σ' όλες τις διακοπές. Βγέθι, οχι εσύ βγέθι, βγέθι έξω και βγέθι μου..
Οι Vgethi Lovers λοιπόν στο Σχίνιαθλο..

vgethi lover

vgethi lovers

ομαδική φωτογραφία, όσοι χωρέσαμε

τριπλίτσα μου όμορφη

μανίτσες

αγόρια

Αθλητής 72 ετών, μόνος κ στα 3 αθλήματα. Respect.-

vgethi lover

vgethi lover

los manitsos

los manitsos και ο μανίτσος

πολύτιμοι εθελοντές

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

κάθε κατεργάρης.. στη σέλα του!

..μα πόσο καιρό έχουμε να γράψουμε??
Η αλήθεια είναι οτι είχαμε μουδιάσει λίγο με την εξαφάνιση της Γαζελίτσας και όλο αυτό έβαλε φρένο στη χαρά μας. Ξαφνικά είμασταν 2 μανίτσες (η μια πολύ λυπημένη) με 1 ποδήλατο κ οι βόλτες είχαν άλλη γεύση.
Τώρα όλα έχουν διορθωθεί, τη Γαζέλα αντικατέστησε επάξια η Σπανιόλα, πέρασε και το καλοκαιράκι και είμαστε έτοιμες για νέες, ευχάριστες -το τονίζω- περιπέτειες!

Μία απο αυτές τις περιπέτειες πλησιάζει... επικίνδυνα!
Η Τρίπλα (μαζί με μένα) πρόκειται να λάβει μέρος σε αγώνα στις 25 του μήνα!
Πρόκειται για το schiniathlon - triathlon sprint, όπου θα λάβουμε μέρος ώς ομάδα, ο καλός μου κ εγώ. Το κολύμπι και το τρέξιμο θα τα κάνει εκείνος και το ποδήλατο εγώ.. χαχαχα


Στο Σχίνιαθλο έχουμε πάει μερικές φορές ώς εθελοντές και μας αρέσει πολύ, αλλά είναι η πρώτη φορά που θα λάβουμε μέρος. Βασικά όχι μόνο στο Σχίνιαθλο, σε αγώνα γενικότερα!
Όπως καταλαβαίνετε έχω αγχωθεί λιγάκι γιατι θα με φάνε λάχανο, είναι δεδομένο. Και δεν με πειράζει αυτό, αφού άλλωστε δεν πάμε για την πρωτιά (ίσως μετρώντας ανάποδα, ναι) αλλά για την εμπειρία. Ελπίζω να τερματήσουμε, αυτό μόνο.
Οι αποστάσεις είναι μικρές: 750μέτρα κολύμπι, 20χλμ ποδήλατο και 5χλμ τρέξιμο. 20 χλμ κάνω χαλαρά -για βόλτα. Μόνο η διαδρομή προς τη δουλειά είναι 10χλμ κ άλλα 10 γύρνα. Τρέχοντας όμως.. εδώ αλλάζει...
Έχει πολύ πλάκα πάντως, έχουμε βγάλει όνομα στην ομάδα μας, κάνουμε προπονήσεις, έχουμε στόχο, χρονομετράμε.. χαχα

Ελπίζω να μπορέσω να κοιμηθώ το προηγούμενο βράδυ κ να μην ξαγρυπνήσω από την αγωνία!!
Μανίτσεεεες... κερκίδα!!
χαχαχα

xxx :P

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Αντίο Γαζελίτσα μου!

Μπορεί την ταινία "κλέφτης ποδηλάτων" να μην την έχω δει.. (σίγουρα πρέπει) αλλά έχω δει και έχω μιλήσει με πάρα πολλούς αυτές τις μέρες.
Το ότι μου κλέψανε την γαζέλα λίγο πολύ το ξέρετε, το ότι πήρα τους δρόμους δεν το ξέρετε. 
Εχθές λοιπόν έχασα και την τελευταία ελπίδα να ανακτήσω το χαμένο μου ποδήλατο. 

Η βόλτες στην Ομόνοια και στα πίσω στενά ήταν άκαρπες από την πρώτη στιγμή. Κανείς δεν ήξερε τι πάει να πει ποδήλατο. Στόματα κλειστά και μάτια καχύποπτα! Πού στο κέντρο της Αθήνας! τα άκουγα.. αλλά άλλο να ακούς και άλλο να βλέπεις.. 
Πήραμε τους δρόμους για Μοναστηράκι ...ακούσαμε για παζάρι κλεμμένων στην Ασωμάτων. 
Μα τι γράφω??? πόσο φυσικά τα διαβάζετε όλα αυτά?
 Αν δεν πάθεις δεν θα αναγκαστείς ποτέ να αφήσεις την βολή σου και να πάρεις τους δρόμους Κυριακάτικα, να φτάσεις τέρμα Ασωμάτων να ανεβοκατεβαίνεις γέφυρες, να κόβεις βόλτες μέσα από Ρομά, Πακιστανούς, και άλλες φυλές. 
Η δημοτική αστυνομία ως άλλοι Τσακ Νόρις κάνουν τις υποτιθέμενες περιπολίες για τα μάτια τα δικά μας, ενώ γύρω μας τα πάντα σχεδόν είναι κλεμμένα.
Στο θέμα μας όμως.. Φτάνοντας στο σταθμό του Θησείου βλέπουμε ένα πιτσιρικά 11-12 το πολύ να κρατάει ένα ποδήλατο όχι και τόσο στα μέτρα του.. μιλάει χαρούμενα στην γλώσσα του με διάφορους και κατηφορίζει τον πεζόδρομο. 

Ακολουθούμε.. και ξαφνικά παντού  ποδήλατα... με πιτσιρικάδες καβάλα, αλλοδαπούς να τα κάνουν βόλτες, επίδοξοι αγοραστές να τα γλυκοκοιτάζουν.. εκεί η καρδιά μου χτυπά δυνατά και εύχομαι να δω κάπου το δικό μου.. φρούδες ελπίδες, αν σκεφτεί κανείς ότι το ποδήλατο μου ήταν ακριβό και καινούριο. Δεν κοκορεύομαι, απλά όλα έχουν την σημασία τους στο παρ εμπόριο που γίνεται με την ανοχή της αστυνομίας και της πολιτείας..- Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα πια!- Τα ποδήλατα εκεί ήταν όλα των 200-250 ευρώ.. καινούρια μερικά, τα έβλεπες να λάμπουν.

Ανεβαίνουμε την γέφυρα..μας πλησιάζει τύπος.."-φίλε θες ποδήλατο λέει στον Θοδωρή?  -Ναι αλλά θέλω συγκεκριμένο.. -έλα πίσω μας λέει.. και εκεί που λέω λες να είμαι τυχερή..τσουπ να σου ο αρχηγός.. τον είχε προσεγγίσει ο Θοδωρής στις πρώτες προσπάθειες μετά από πολύ κόπο και του είχε πει τι ψάχνουμε.. του λέει -φίλε τίποτα! " Εκεί είπα πάμε να φύγουμε...Δεν θα παρακαλέσουμε άλλο, το βρούμε δεν το βρούμε χαμένοι είμαστε..είτε έχουμε στηρίξει το κύκλωμα τους, είτε έχουμε γίνει καλοί πελάτες των εμπόρων.
Αν το ποδήλατο μου υπήρχε για πούλημα θα ήταν κάπου εδώ. Εδώ όμως πουλάνε αυτά που δεν μπορούν να γίνουν ακριβά ανταλλακτικά και πιο εύκολα θα πουληθούν ξανά. 
Νιώθω απογοητευμένη...με όσα είδα.. με όσα άκουσα.. δεν συζητώ για το 'γαμώτο' του κλεμμένου ποδηλάτου, μετά το σοκ εύχεσαι να είναι το μόνο κακό που θα σου συμβεί βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι αγκάθι το να σου έχουν αφαιρέσει κάτι που σου ανήκει και έχει μεγάλη συναισθηματική αξία.
Δεν τρέφω ελπίδες ότι θα αλλάξει σύντομα η κατάσταση, απλά εγώ θα είμαι πιο προσεκτική στο μέλλον.. 
Οπότε αποχαιρετώ την μαύρη γαζέλα! Δεν θα παρατήσω όμως το ποδήλατο σαν ασχολία.. Σύντομα θα καβαλάω άλλο κορίτσι, σε πείσμα όλων όσων μου λένε μεγάλωσες για ποδήλατο,.. δεν είναι η Αθήνα για τέτοια, την ίδια τύχη θα έχει και το επόμενο. Αρνούμαι να παραδώσω τα όπλα αμαχητί. Όσο μπορώ θα αντιστέκομαι. 

Ευτυχώς η Τρίπλα είναι στα σωστά χέρια οπότε θα έχει να μας λέει ιστορίες μέχρι να αποκτήσω ξανά ποδήλατο και να βγούμε με την μανίτσα Αλεξία μαζί στους δρόμους.

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

xo

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

GAZELA MISSING


τα λόγια είναι περιττά....

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Κάντζα-Ξυλόκαστρο

Χθές όλη μέρα δε μπορούσα να συγκεντρωθώ.. ζέστη, άσχημες ειδήσεις, δουλειά.. αλλά το μυαλό μου συνέχεια έφευγε στη χθεσινή μας εκδρομή.
Πρίν μιά εβδομάδα διαβάσαμε στο zoi-podilato για τη διαδρομή που έκαναν απο Κόρινθο-Ξυλόκαστρο. Ενθουσιαστήκαμε λοιπόν κ είπαμε να ακολουθήσουμε τις πολύ χρήσιμες και αναλυτικές οδηγίες των παιδιών και να πάρουμε τα ποδηλατάκια μας και σ' άλλη παραλία!

Ξεκινήσαμε από Κάντζα με τον προαστιακό των 9. Κολλάν με μαξιλαράκι (απαραίτητο πλέον για μεγάλες αποστάσεις), γαντάκια, dry-fit μπλούζα, buff/bandana για κάτω απ το κράνος, εννοείται πάντα μα πάντα κράνος, παγουράκια με νερό απ την προηγουμένη στην κατάψυξη, παστέλια, μαγιώ, πετσέτα (απ αυτές τις λεπτές που στεγνώνουν σε 2 λεπτά και δεν πιάνουν χώρο στην τσάντα) πέταλα και πολλή καλή διάθεση. Στον προαστιακό μπήκαμε στο τελευταίο βαγόνι όπως πρέπει για τα ποδήλατα, αλλά ήταν ένα κοινό βαγόνι με ελάχιστο περιθώριο για ποδήλατα ή αποσκευές και έτσι πήγαμε στο προ-τελευταίο για να μην ενοχλούμε -και να μην ενοχλούμαστε-
Tρίπλα (η κούκλα) κ Stevie (ο σκληρός) on tour  :p
Στις 10 είχαμε φτάσει ήδη στην Κόρινθο. Μετά από μιά σύντομη βόλτα στο κέντρο της πήραμε την παλιά εθνική προς Πάτρα. Με το που βγήκαμε περιχαρείς απ την Κόρινθο και αφού κάναμε τα πρώτα μας 10 μέτρα, ένα ΜΠΑΜ πάγωσε τα χαμόγελα τύπου manga στα πρόσωπά μας.. ναι, είχε σκάσει το λάστιχο του Stevie
Ευτυχώς που των φρονίμων τα παιδιά πρίν πεινάσουν μαγειρεύουν και ο Νίκος είχε προνοήσει να έχει μαζί του σαμπρέλλες και για τα 2 ποδήλατα, τρόμπα (που ήταν λίγο τρόμπα) αμπούλες, κουτάλια και όλα τα απαραίτητα και δεν πτοηθήκαμε καθόλου :)

μή χαίρεσαι μανίτσα δε θα πάς και πολύ μακρυά...
ο Stevie.. ανάσκελα κάνει κοιλίτσες!

Αφού ξεπεράσαμε την τρόμπα που δεν ήθελε να φουσκώσει, τις αμπούλες που άδειασαν σαν τρελές στον αέρα κι έναν κύριο απο ένα κοτέτσι που μας έκανε νοήματα διφορούμενα, ήμασταν πάλι έτοιμοι να πάρουμε τους δρόμους.
Μετά απο πολύ λίγο δρόμο στην παλιά εθνική οδό, πήραμε την έξοδο προς Λέχαιο δεξιά και σύντομα ήμασταν σ' έναν υπέροχο παραλιακό δρομάκο ο οποίος μας οδήγησε στο Βραχάτι, περίπου στα 16 χιλιόμετρα απο Κόρινθο. Ο ήλιος έκαιγε (μ αυτά και μ αυτά είχε πάει καλές 12 παρά) αλλά ο αέρας δρόσιζε με σταγόνες απ τη θάλασσα.


Στο Βραχάτι κάναμε στάση για ανεφοδιασμό (νερά, χυμό etc) και εκεί ένιωσα πόσο έκαιγε ο ήλιος. Ο καλός κύριος στο περίπτερο με αποκάλεσε "φίλο" του αλλά ας πάει το παλιάμπελο, εγώ αποκαλούσα τον τόπο του Βραυρώνα (για δικούς μου, ανεξήγητους λόγους) :P

.. οκ, μαλλον λογικό να μπερδευτεί ο περιπτεράς
Αφήνοντας το Βραχάτι συνεχίσαμε προς Κιάτο στον ίδιο παραλιακό δρομάκο. Νόμιζες οτι είσαι διακοπές. Όλη η διαδρομή ήταν ευθεία με μηδενική δυσκολία και η διάθεση χαλαρή και καλοκαιρινή.


Μετά το Κιάτο πήραμε πάλι τον παλιό εθνικό δρόμο για λίγα χιλιόμετρα ο οποίος όμως ως επι το πλείστον ήταν παραλιακός με υπέροχη θέα. Εκεί περάσαμε απο το Διμηνιό, τη Συκιά το Μελίσσι για να καταλήξουμε μετά απο λίγη ώρα στο Ξυλόκαστρο, 35χλμ περίπου απο την Κόρινθο. Κάναμε μια βόλτα στον παραλιακό ποδηλατόδρομο και μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσα απ τον πευκώνα. Τα λόγια είναι περιττά





Γυρνώντας κάναμε και μιά βουτιά στο Διμηνιό (το χαμε σταμπάρει απο πρίν) η οποία ήταν ίσως η πιό δροσιστική βουτιά της ζωής μας! Βγάλε το κολλάν, πέτα παπούτσια-κάλτσες, βάλε το μαγιώ (διακριτικά και κάτω απ την πετσέτα) όσο καίγονται οι πατούσες σου στα βότσαλα και χοροπηδώντας σα γνήσια γοργόνα (?) βγάζοντας κραυγές αγωνίας και απελπισίας κάνε τη θεαματικότερη (και πλέον γελοία) τσαλαβούτα που έχεις κάνει τα τελευταία 15 χρόνια.. 
Πραγματικα μπαίνοντας νόμιζα οτι άκουσα το τσιρτσίρισμα που κάνει το κρέας όταν σβήνει με κρασί στην κατσαρόλα... 
Τα νερά πεντακάθαρα και δροσερά, πιάσαμε και φιλίες με το διπλανό (αρκετα πιό πέρα δηλαδή) ηλικωμένο ζευγάρι και ξυπνήσαμε την οικολογική συνείδηση ενός νεαρού ο οποίος παίρνοντας το καλό παράδειγμα απ τον Νίκο άρχισε να μαζεύει πλαστικά παρατημένα μπουκάλια απ την παραλία :)


Μετά απ αυτό το ευχάριστο και δροσιστικό διάλειμμα συνεχίσαμε προς το Κιάτο να πάρουμε τον προαστιακό για επιστροφή.


Κάναμε μια στάση στους Αγίους Θεοδώρους για φαί με αγαπημένους φίλους και όταν πιά πήραμε οριστικά το δρόμο της επιστροφής, μαζί με εμάς επέστρεφαν και όλοι οι λουόμενοι της βορείου πελοποννήσου.. 
Εννοείται στο τελευταίο βαγόνι του προαστιακού πάλι δεν υπήρχε χώρος για ποδήλατα, αλλά ούτε και για τους ανθρώπους που επέβαιναν με αποτέλεσμα να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον κυριολεκτικά, να ιδρώνουμε και να δυσανασχετούμε, εμείς με τη συχνόητα των δρομολογίων και οι λοιποί με τα συνολικά 3 ποδήλατα στο βαγόνι..

Συνολικά γράψαμε 62 χιλιόμετρα, με τη διαδρομή απο και προς το σπίτι απ τον προαστιακό και γυρίσαμε στις 10 παρά με μόνο μελανό σημείο της εκδρομής η επιστροφή με τον προαστιακό.. 
Στην παραλία των Αγίων Θεοδώρων
Ήταν απλά μιά τέλεια μέρα.

xxx :)

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Άνω Γλυφάδα - Πειραιάς

Ζέστη εχθές πολύ..σιγά μην καθόμασταν όμως όλη μέρα κλεισμένοι στο σπίτι. 
Αφού αναπροσαρμόσαμε τα σχέδια μας και τελικά δεν ακολουθήσαμε την Αλεξία & τον Νίκο στην εξοχή (επόμενη ανάρτηση) είπαμε να κάνουμε μια σχετικά χαλαρή διαδρομή και να δούμε πως μπορούμε να φτάσουμε στο λιμάνι του Πειραιά με τα ποδήλατα χωρίς να βγούμε πολύ σε κεντρικούς δρόμους.
οκ αναγκαστικά θα βγούμε Αλίμου, κατηφόρα και χωρίς κίνηση σε μισή ώρα από το βουνό είχαμε φτάσει θάλασσα. Μπαίνουμε στον υποτιθέμενο ποδηλατοδρόμο και πάμε παραλιακά.
Χωρίς πολύ κόσμο να βολτάρει, η διαδρομή είναι παιχνιδάκι..ευθεία με άπλα στο μεγαλύτερο σημείο.
Για να αποφύγουμε λίγο τους λιγοστούς πεζούς και να πατήσουμε το γκάζι κόψαμε μέσα από την μαρίνα Αλίμου και την μαρίνα Φλοίσβου. 
Το τέλειο κομμάτι της διαδρομής είναι μπαίνοντας στα ολυμπιακά ακίνητα ...δρόμος διπλής κατεύθυνσης άδειος! Μόνο για μας..και τους άλλους ποδηλάτες φυσικά...γιατί να μην είναι έτσι όλοι οι δρόμοι αναρωτιέμαι?
εκεί το παραπάτησα το γκάζι και ξέχασα τελείως να βγάλω φωτογραφίες.. φτάσαμε στο ΣΕΦ
 ..εκεί οι επιλογές είναι είτε πας για καφέ στα διάφορα καφέ εκεί.. (πολύ μακρυά από τα δικά μας γούστα), είτε περιπλανιέσαι μέσα στο πάρκο που έχουν φτιάξει με τα διάφορα γηπεδάκια, με πολλά όμορφα σημεία για ξεκούραση κάτω από τα δέντρα, δεν κάναμε στάση γιατί ο σκοπός μας ήταν να δούμε πως φτάνουμε στο λιμάνι. φύγαμε λοιπόν  ... 



χαθήκαμε, πολλά parking, πολλά στενά,  βγήκαμε στο σταθμό του Νέου Φαλήρου, κάναμε κάτι ταρζανιές δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε οπότε και καταλήξαμε ότι το καλύτερο είναι να φτάσουμε μέχρι τον σταθμό του τρένου στο Νέο Φάληρο , όπου έχει και ράγα να φορτώσεις το ποδήλατο για να το ανεβάσεις στις αποβάθρες, και να πάρουμε το τρενάκι για μία στάση και να βγούμε στο λιμάνι. Έτσι  αφού είπαμε την επόμενη Κυριακή θα ακολουθήσουμε αυτή την διαδρομή για να πάμε στο λιμάνι και να πάρουμε το καραβάκι για Αίγινα πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.
Λίγο μετά την μαρίνα Φλοίσβου κάναμε μια στάση να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα.. τι πιο όμορφο να βλέπεις τον ήλιο να βυθίζεται στην θάλασσα και τον ουρανό να γίνεται μοβ-ροζ..



Ευκαιρία να βγάλω και την Γαζέλα μια φωτογραφία για να σας την συστήσω!

Συνολικά το κοντέρ έγραψε 40 Χλμ. πήγαινε-έλα..μια πολύ ωραία βόλτα χαλαρή με ωραία θέα στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής. 
Για όσους το να βγουν στον δρόμο με τα ποδήλατα δεν είναι επιλογή μπορούν να φτάσουν μέχρι τον Φλοίσβο με τραμ και να βολτάρουν με ασφάλεια στην διαδρομή Φλοίσβος -ΣΕΦ.

Η μανίτσα Χρύσα με την Γαζέλα της σας εύχονται
μια όμορφη εβδομάδα.
xo

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

ready.. set.. go!!!

Γειά σας! Είμαστε η Χρύσα και η Αλεξία, δυό κολλητές φίλες, γραφίστριες και ποδηλάτισσες, όχι πολύ μικρές αλλά ούτε κ πολύ μεγάλες, που αδυνατούμε να πάρουμε τους εαυτούς μας στα σοβαρά και ίσως αυτό να είναι που μας σώζει..

Βγάλαμε τα ποδήλατα και πήραμε τους δρόμους και βλέπουμε οτι τα κορίτσια στο πετάλι γίνονται όλο και περισσότερα.
Ας ενώσουμε λοιπόν τις εμπειρίες μας, όλες εμείς οι μανίτσες με τα ποδήλατα και ας ελπίσουμε οτι θα ακολουθήσουν κι άλλες!

:))